ΟΞΑΛΙΔΑ Το όνοµα του γένους των φυτών της οξαλίδας (oxalis) προέρχεται από την ελληνική λέξη οξύς (όξινος) λόγω της όξινης γεύσης του χυµού της.

  Η  οξαλίδα (Oxalis pes-caprae  ή Oxalis cernua) (Ξυνίδα,  Ξινήθρα)  είναι  έναπολυετές, δικοτυλήδονο χειµερινό  ζιζάνιο. Ανήκει στην οικογένεια Oxalidaceae,  τάξη Γερανιωδών (Genariales).  Το  όνοµα  του  γένους  των  φυτών  της  οξαλίδας (oxalis) προέρχεται από την ελληνική λέξη οξύς (όξινος) λόγω της όξινης γεύσης του χυµού της και δόθηκε από τον Λιναίο (1753).

           Ενδιαφέρον πληροφορίες για την οξαλίδα, μέρος της οποίας αναγράφονται παραπάνω, βρίσκονται στην πτυχιακή εργασία του σπουδαστή Παναγιώτη Χαραλαμπόπουλο και εισηγητή τον ∆ρ. Ευάγγελο Πασπατή  με τίτλο «ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ  ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑΣ  ΤΗΣ ΟΞΑΛΙ∆ΑΣ (ΟΧΑLIS PES-CAPRAE L.)  ΣΕ ΟΞΑΛΙΚΟ ΟΞΥ ΚΑΙ ΤΗΣΕΠΟΧΗΣ ΚΟΠΗΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ  ΕΚ∆ΗΛΩΣΗ  ΤΟΥ  ΑΛΛΗΛΟΠΑΘΗΤΙΚΟΥ∆ΥΝΑΜΙΚΟΥ  ΑΠΟΞΗΡΑΜΕΝΩΝ  ΦΥΤΙΚΩΝ ΜΕΡΩΝ ΤΟΥ ΖΙΖΑΝΙΟΥ».

Από μελισσοκομικής άποψης είναι χρήσιμο μελισσοκομικό φυτό που δίνει νέκταρ αλλά κυρίως ποιοτική γύρη την περίοδο του χειμώνα αλλά και την άνοιξη. Επιβάλλονται όμως καλές βροχοπτώσεις για να ασχοληθούν μαζί του οι μέλισσες.Είναι ευαίσθητο στις παγωνιές όπου και καταστρέφεται όλο το υπέργειο μέρος του. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στην υψηλή περιεκτικότητα των κυττάρων του φυτού σε νερό. Είναι γνωστό ότι σε χαμηλές θερμοκρασίες το νερό αλλάζει μορφή και από υγρό γίνεται στερεό, πάγος, ο οποίος καταλαμβάνει μεγαλύτερο όγκο. Έτσι σχηματίζονται κρύσταλλοι και διαλύεται το κάθε κύτταρο ξεχωριστά από μόνο του.  

Η υψηλή περιεκτικότητα σε οξαλικό οξύ ίσως βοηθάει την υγεία της κυψέλης με έναν φυσικό τρόπο όταν υπάρχει σε αφθονία και την δουλεύουν οι μέλισσες. Τα πέταλα του φυτού κλείνουν όταν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και φωτεινότητας. Έτσι νωρίς το πρωί με καθαρό καιρό και μετά από δροσερή νύχτα θα δούμε την μεγαλύτερη μελισσοκομική δραστηριότητα.