Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2016

ΚΡΙΝΟΣ ΛΕΥΚΟΣ(calla lily)

Τον συναντάμε στους ανθόκηπους και χαρίζει όμορφα μεγάλα άνθη από νωρίς την άνοιξη. Παράγει μεγάλες ποσότητες άσπρης γύρης που δεν αφήνει αδιάφορες τις μέλισσες. Δεν υπάρχει σε μεγάλη εδαφοκάλυψη και έτσι δεν θεωρείτε ότι προσφέρει κάτι στην μέλισσα. 

ΥΒΡΙΔΙΟ ΚΟΥΜΑΡΙΑΣ ΚΑΙ ΓΛΥΣΤΡΟΚΟΥΜΑΡΙΑΣ (Arbutus x andrachnoides Link)

Έχω την εντύπωση ότι όλο το φυτό είναι ολόιδιο με την γλυστροκουμαριά αλλά ανθίζει το φθινόπωρο, όπως η κουμαριά και προσφέρει ότι και η τελευταία. 

ΑΓΝΩΣΤΟ (θυμίζει σέλινο με άνθη πράσινα μέχρι άσπρα)

Το δουλεύουν οι μέλισσες ακόμα και μετά από έντονη μπόρα και συλλέγουν, τρίβοντας την κοιλιά τους, γύρη. το φυτό όμως δίνει και νέκταρ και έτσι προσελκύει και άλλα έντομα. Η ανθοφορία του είναι έντονη και βγάζει συνεχεία νέα βλαστάρια με νέες ταξιανθίες.   Το ύψος του είναι μέχρι και ένα μέτρο και το σχήμα του θαμνώδες. Προτιμά τα υγρά και πλούσια εδάφη σε οργανική ύλη με μερική σκίαση. 

ΓΛΥΣΤΡΟΚΟΥΜΑΡΙΑ (Arbutus andrachne)

  Είναι δένδρο ενδημικό και αειθαλές με ανθοφορία από νωρίς την άνοιξη που συμπίπτει με το ανοιξιάτικο ρείκι . Άλλωστε συγγενεύει και με το φθινοπωρινό ρείκι αλλά και με την κουμαριά αφού ανήκουν όλα στην οικογένεια Ericaceae, (Eρικίδες). Είναι πολύ όμορφο δέντρο που αλλάζει χρώματα σε όλη την διάρκεια του έτους στολίζοντας τα δάση μας όλες τις εποχές. Αρχικά η πρώιμη ανθοφορία του που είναι με μεγάλη διάρκεια στολίζει τις άκρες των βλαστών με τα άσπρα άνθη του. Η ομορφιά του δέντρου βρίσκεται και στον λείο φλοιό του που ξεκινά να απολεπίζεται μετά την ανθοφορία του   και συνεχίζεται σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού αποκαλύπτοντας τις επόμενες του στοιβάδες. Όμως οι νέες στοιβάδες έχουν αποχρώσεις φιστίκι πράσινο ή και κίτρινο, το οποίο αλλάζει σταδιακά σε ένα όμορφο πορτοκαλί καφέ το οποίο θα μείνει μέχρι το τέλος της ανθοφορίας. Οι καρποί που ωριμάζουν σταδιακά το φθινόπωρο δίνουν την τελευταία πινελιά στις χρωματικές αντιθέσεις του δέντρου. Έτσι θα συνυπάρχουν καρποί άγο

ΟΡΧΙΔΕΑ ΠΕΤΑΛΟ ΑΛΟΓΟΥ (Ophrys ferrum-equinum)

Είναι ένα μικρό είδος ορχιδέας που αυτοφυή σε όλη την Ελλάδα με μικρές διαφορές στο σχήμα της. Το όνομα που της δόθηκε είναι εμπνευσμένο από το σχήμα που βρίσκεται στον μεγάλο καφέ πέταλο και θυμίζει ασημένιο πέταλο αλόγου. Δεν έχω καταγράψει ενδιαφέρον από μέλισσες ή άλλους επικονιαστές. 

τερέβινθος (Pistacia terebinthus)

Άλλες   ονομασίες για το φυτό αυτό είναι τσικουδιά ή κοκκορεβυθιά ή τραμιθιά   και τριμιθιά. Παλαιότερα καλλιεργούταν για τα νόστιμα, μυρωδάτα και πικάντικα τσίκουδα αλλά κυρίως για την   κρεμεντίνα. Η κρεμεντίνα είναι ρητίνη όμοια με το ρετσίνι του πεύκου και περιέχει μεγάλες ποσότητες τανίνης. Το μαστιχαδιενολικό οξύ που παράγεται από την κρεμεντίνα, χρησιμοποιείται ως αντιφλεγμονώδες, αλλά και για πολλές άλλες φαρμακευτικές χρήσεις. Συγγενεύει με τη φιστικιά ( Pistacia vera ) και το σχίνο ( Pistacia lentiscus ), από του οποίου τη Χιώτικη ποικιλία εξάγεται η μαστίχα.   Αντλήθηκαν πληροφορίες από ΕΔΩ που αξίζει να επισκεφθείτε Οι μέλισσες συλλέγουν επιλεκτικά γύρη και δεν έχω παρατηρήσει αν συλλέγουν νέκταρ ή πρόπολη.

Πριμούλα η Κοινή (Primula Vulgaris)

Είναι ένα λουλούδι που προτιμά τα σκιερά μέρη ή με μικρή ηλιοφάνεια και ανήκει στην οικογένεια των Πριμουλιδών (Primulaceae). Δεν έχω παρατηρήσει μελισσοκομικό ενδιαφέρον αλλά δεν βρέθηκα σε μέρος που έχει το φυτό με κατάλληλες καιρικές συνθήκες που να ευνοούν τις πτήσεις των μελισσών. Δεν παύει να στολίζει τα δάση μας από καστανιές και πλατάνια, και να τραβάει τα βλέμματα όσων βρίσκονται εκεί. 

ΠΑΠΑΡΟΥΝΑ (Papaver rhoeas) μήκων η ροιάς

Είναι   αγγειόσπερμο, δικότυλο, ποώδες φυτό η οποία ανήκει στην τάξη και στην οικογένεια των Μηκωνωδών (Papaverales). Είναι ετήσιο φυτό με ύψος   έως περίπου 70 εκατοστά. Τα άνθη είναι μεγάλα και φανταχτερά με τέσσερα πέταλα που είναι έντονο κόκκινο, συνήθως με μια μαύρη κηλίδα στη βάση τους, που ανθίζουν την άνοιξη,   που φύονται μεμονωμένα σε μίσχους άφυλλους ή σε φυλλώδεις βλαστούς, ενώ ο καρπός της παπαρούνας είναι μια πολύσπερμη κάψα. Υπάρχουν πολλά είδη παπαρούνας (100 περίπου) που είτε είναι αυτοφυή λουλούδια των αγρών που θεωρούνται και συμπεριφέρονται ως ζιζάνια. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις όπου υπήρχε αφθονία από παπαρούνες μέσα σε καλλιέργειες που απειλούσαν την ίδια την καλλιέργεια.   Όμως υπάρχει και καλλιεργούμενο είδος   παπαρούνας, μήκων η υπνοφόρος και μάλιστα σε μεγάλη έκταση. Αντλήθηκαν πληροφορίες από ΕΔΩ Χρησιμοποιήθηκε στην Ελληνική κουζίνα κυρίως για τα φύλλα της που μαζί με την καυκαλήθρα αρωμάτιζαν τις χορτόπιτες. Όμως εκτός από την χρήση

ΚΟΥΤΣΟΥΠΙΑ, κις η κερατονιοειδής (Cercis siliquastrum)

Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο δέντρο της Μεσογειακής και της ελληνικής υπαίθρου που ξεχωρίζει κάθε άνοιξη στους αγρούς με τα πυκνά μωβ άνθη της. Είναι φυλλοβόλο δέντρο που φτάνει σε ύψος τα πέντε μέτρα. Έχει φύλλα καρδιοειδή και άνθη έντονα μωβ. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι από τα τέλη Φεβρουαρίου μέχρι και τα τέλη Απριλίου. Αναπτύσσεται τόσο στην παραθαλάσια όσο και στην ορεινή ζώνη. Φυτεύεται συχνά σε πάρκα στις πόλεις ως καλλωπιστικό φυτό και πολλαπλασιάζεται με σπέρματα. Χάρη στο ωραίο του φύλλωμα και στην πλούσια ανθοφορία του, θεωρείται εξαιρετικό καλλωπιστικό δένδρο, γι΄αυτό και φυτεύεται στους κήπους. Η ανθοφορία της προηγείται της ανάπτυξης των φύλλων δίνοντας   ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα, αφού τα άνθη αναπτύσσονται πυκνά ακόμα και πάνω στον κορμό. Έχει καλής ποιότητας ξύλο, το οποίο χρησιμοποιείται στην τορνευτική. Σε ορισμένα μέρη, όπως στην Ν. Κάρυστο, συλλέγουν τα άνθη της και στολίζουν με αυτά τον επιτάφιο ενώ σε άλλες περιοχές συνηθίζεται να τα βάζουν στην σαλάτα