ΚΑΛΕΝΤΟΥΛΑ

Η ιστορία της πάει πολλούς αιώνες πίσω. Στον αρχαίο ελληνικό, ρωμαϊκό, αραβικό και ινδικό πολιτισμό τη χρησιμοποιούσαν συχνά ως θεραπευτικό βότανο, αλλά και ως συστατικό σε φαγητά και πολλά καλλυντικά. Η λατινική ονομασία της είναι Calendula officinalis και προέρχεται από τη λατινική λέξη «calens», η οποία σημαίνει «η πρώτη μέρα κάθε μήνα», καθώς οι Ρωμαίοι ισχυρίζονταν ότι τότε ανθίζει. Στα ελληνικά είναι πιο γνωστή ως καλέντουλα, ενώ ονομάζεται επίσης και νεκρολούλουδο. Ανήκει στην οικογένεια των συνθέτων και πρόκειται για ένα λουλούδι με πορτοκαλοκίτρινα άνθη αρκετά συνηθισμένο στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Περισσότερα στην ΠΗΓΗ

Εκτός από την καλεντούλα που αυτοφυή στην Ελληνική ύπαιθρο, ας την ονομάσουμε άγρια, υπάρχει και αυτή που πωλείται ως καλλωπιστικό φυτό, ας την πούμε ήμερη, δίνει άνθη όμοια αλλά μεγαλύτερα από αυτή που υπάρχει στους αγρούς. Η περίοδος ανθοφορίας την δύο αυτών φυτών είναι διαφορετική με την πρώτη, άγρια, να ανθίζει στην καρδιά του χειμώνα μέχρι την άνοιξη. Σε αντίθεση η ήμερη ανθίζει την άνοιξη και κρατάει μέχρι να έρθει για τα καλά το καλοκαίρι.

            Από μελισσοκομικό ενδιαφέρον, δίνει νέκταρ και γύρη στην καρδιά του χειμώνα που βοηθάει τα μελίσσια στο ξεχειμώνιασμα τους. Πρέπει όμως να έχουν προηγηθεί βροχοπτώσεις ειδάλλως οι μέλισσες το αγνοούν. Δεν επηρεάζεται ούτε από τις αλλαγές του καιρού ούτε από ακόμα από τις παγωνιές.