ΜΟΛΟΧΑ

    Είναι ενδημικό φυτό που το συναντάμε σε υψομετρικό εύρος, από κοντά στην θάλασσα μέχρι και 700 μέτρα. Αναπτύσσεται σε όλα τα εδάφη, αντέχει στην ξηρασία στον δυνατό αέρα, στην υψηλή θερμοκρασία, και τις απότομες αλλαγές του καιρού. Αναπτύσσετε καλύτερα και παρατείνει την ανάπτυξή και ανθοφορία της, όταν βρίσκεται σε μερική σκίαση και παίρνει έστω και ελάχιστο νερό ανά διαστήματα. Είναι βρώσιμο φυτό, τόσο από τα ζώα όσο και από τον άνθρωπο, και όλοι την γνωρίζουμε για την επίδραση των φύλλων της στο τσουκνίδισμα. 

     Οι μέλισσες συλλέγουν νέκταρ όλη την διάρκεια της μέρας που το βρίσκουν εσωτερικά του ανθού, στην βάση των πετάλων. Στην προσπάθεια τους αυτή λερώνονται με την άσπρη γύρη κυρίως στο πάνω μέρος του θώρακα. Πολλές φορές έρχονται μέλισσες με γύρη στα πόδια τους αλλά δεν είναι επιλεκτική αυτή η συλλογή αλλά γίνεται με σκοπό τον καθαρισμό της μέλισσας από την γύρη που έχει προσκολληθεί πάνω της. Πάντως, είναι εύκολο να βρούμε το ποσοστό των συλλεκτριών που συλλέγουν από την μολόχα, απλά παρατηρώντας και καταμετρώντας τις μέλισσες που επιστρέφουν στην κυψέλη και είναι λερωμένες με άσπρη γύρη, και συγκρίνοντας τες με το σύνολο των εισερχόμενων μελισσών. Θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να μην προσμετράμε τις μέλισσες που έχουν άσπρη γύρη στα πόδια τους νωρίς το πρωί ή τις μέρες με συννεφιά δροσερή με υψηλή υγρασία, γιατί τότε είναι ανοιχτά και τα άνθη από το κιχώριο. Όταν το ποσοστό είναι μεγάλο δεν θα πρέπει να μας χαροποιεί γιατί το νέκταρ της μολόχας δεν είναι ελκυστικό από τις μέλισσες και το συλλέγουν όταν δεν βρίσκουν κάτι καλύτερο. Είναι δηλαδή φυτό δείκτης έλλειψης νέκταρος και θα πρέπει να μας ανησυχεί η μεγάλη επισκεψημότητα των μελισσών. Όμως είναι ένα φυτό που στα δύσκολα σώζει μελίσσια αφού αντέχει, όπως είδαμε και παραπάνω σε απότομες αλλαγές του καιρού, οι οποίες καταστρέφουν τις περισσότερες ανθοφορίες της περιόδου.