ΚΑΒΑΛΑΡΟΥΔΑ

Πολλές πληροφορίες μπορείτε να βρείτε ΕΔΩ αλλά για να μην σας κουράσω θα γράψω μόνο τις δικές μου παρατηρήσεις και έχουν να κάνουν με την μελισσοκομική αξία του φυτού και τις διαφορετικές προσεγγίσεις των μελισσών. 

Παρατήρησα λοιπόν, ότι η μέλισσα λαμβάνει το νέκταρ με δύο τρόπους. Ο ένας είναι από την οπή που σχηματίζουν τα πέταλα του ανθού, που δείχνει να είναι πολύ στενή αλλά το εύκαμπτο κάτω πέταλο και ανοίγει με το βάρος της μέλισσας τόσο ώστε να μπορεί να συλλέγει η μέλισσα μέχρι το βάθος του ανθού. Ο δεύτερος είναι εξωτερικά, περιμετρικά από την βάση των πετάλων αλλά και από τις σχισμές των κλειστών αλλά ώριμων μπουμπουκιών. Όταν το φυτό έχει πολύ νέκταρ, νομίζω ότι ο υγρός καιρός με μέτριες θερμοκρασίες μέχρι 27 βαθμούς είναι ιδανικοί. Τότε το νέκταρ ξεχειλίζει και η μέλισσα δεν μπαίνει στον κόπο να χωθεί ανάμεσα στα πέταλα ώστε να συλλέξει το νέκταρ αλλά προσεγγίζει την οπή με προσοχή συλλέγοντας  μόνο την ποσότητα που φθάνει χωρίς να ανοίξει τα πέταλα και συνεχίζει την συλλογή από τα εξωτερικά σημεία του φυτού. Όταν αυξηθεί πολύ η θερμοκρασία και μειωθεί η υγρασία του εδάφους τότε το νέκταρ είναι περιορισμένο και βρίσκεται μόνο στην βάση του ανθού  εξαναγκάζοντας τις μέλισσες να εισέλθουν μέσα στον ανθό για να το συλλέξουν. Παράλληλα το κάτω πέταλο μαλακώνει, μισομαραίνεται θα τολμήσω να πω, κάνοντας την πρόσβαση στις μέλισσες ευκολότερη.

Όταν συλλέγει η μέλισσα από την οπή είναι εκτεθειμένη στους στήμονες και την γύρη τους και πλησιάζοντας περισσότερο για να φθάσει σε περισσότερο νέκταρ λερώνεται και εξαναγκάζεται να καθαριστεί με αποτέλεσμα να βλέπουμε ότι συλλέγει και γύρη.

Είναι και αυτό ένα από τα πολλά φυτά που δίνουν γύρη στις μέλισσες λερώνοντας τες, σε αντάλλαγμα για το νέκταρ που προσφέρουν και δεν την συλλέγουν οι μέλισσες επιλεκτικά. Έτσι δεν θα δούμε ούτε πολλές μέλισσες να συλλέγουν γύρη ούτε θα δούμε μεγάλους σβόλους στα πόδια των μελισσών που επισκέπτονται την καβαλαρούδα.