kerithromelo

Οικογένεια : Ericaceae Γένος : Arbutus Είδος : Κουμαριά (Arbutus Unedo) Έξω, το δέντρο είναι γνωστό ως: Strawberry Tree Η κουμαριά είναι ένα από τα ωραιότερα φυτά της ελληνικής χλωρίδας. Είναι μεσογειακό είδος , αρκετά διαδεδομένο σε όλες τις χώρες της μεσογείου . Ακόμη υπάρχει στην Ιρλανδία ως ιθαγενές φυτό, (άλλα όχι στην Αγγλία). Η κουμαριά αναπτύσσεται σε όλη την Ελλάδα στην ζώνη των αείφυλλων – πλατύφυλλων, που εκτείνεται μέχρι 1.000 μ. υψόμετρο. Την συναντάμε σε θαμνώνες και δάση, σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές. Επειδή θεωρείτε άριστο καλλωπιστικό φυτό έχει μεταφερθεί σε όλο τον κόσμο. (Αμερική , Αυστραλία κ.λ.π.) Είναι αειθαλές φυτό (δεν ρίχνει ποτέ τα φύλλα της) στην Ελλάδα είναι συνήθως θάμνος που μπορεί να φτάσει μέχρι τα 3 μέτρα, αλλά στις άλλες χώρες γίνεται δέντρο-ειδικά αυτά που χρησιμοποιούν ως καλλωπιστικό φυτό- που μπορεί να φτάσει και τα 10 μέτρα ύψος. Τα άνθη της είναι συνήθως λευκά και πιο σπάνια κόκκινα, τα οποία κρέμονται σε ταξιανθίες. Μοιάζ...

Η Sternbergia lutea είναι πολυετές φυτό και ανήκει στην οικογένεια των Αμαρυλλιδών ( Amaryllidaceae ). Μεγάλη οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει 2.164 είδη φυτών και 79 γένη, πολλά από τα οποία είναι φαρμακευτικά. Η Sternbergia lutea μοιάζει πολύ στην εμφάνιση με κρόκο, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση (οι κρόκοι ανήκουν στην οικογένεια iridaceae ). Είναι βολβώδες φυτό, το άνθος του έχει έξι κίτρινα τέπαλα και έξι κίτρινους στήμονες με πορτοκαλί ανθήρες. Τα φύλλα της είναι γραμμοειδή, τυπικά της οικογένειας που ανήκει. Τη συναντάμε κυρίως στην περιοχή της Μεσογείου, αλλά και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Τουρκία και η Βουλγαρία. Η οικογένεια Amaryllidaceae είναι γνωστή για τα αλκαλοειδή που διαθέτουν όλα τα γένη της. Τα αλκαλοειδή αυτά είναι πολύ σημαντικά για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Η Sternbergia lutea , σύμφωνα με έρευνες του τμήματος βιολογίας του πανεπιστήμιου της Νάπολη, περιέχει τα εξής αλκαλοειδή : lycorine , tazettine , hyppoeastrine , heamanthidin...

Ανήκει στην οικογένεια Liliaceae Ένα όμορφο μικρό βολβώδες φυτό , με τη πρώτη φθινοπωρινή μεταβολή του καιρού, ή τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου σε πολλές περιοχές ημιορεινές και πεδινές, ανθίζει σε μεγάλες πυκνές παροικίες. Από το χώμα ξεπηδούν τα μικρά φυτά με πολύ λεπτό βλαστό που φθάνει σε ύψος από δέκα έως δεκαπέντε εκατοστά και στη κορυφή του τα  μικροσκοπικά άνθη. Τα άνθη ανθίζουν  σε σχήμα πυραμίδας από κάτω προς τα πάνω  με διάμετρο από οκτώ έως δέκα χιλιοστά, χρώματος  ιώδη, κυανή ή ρόδινα.  Η άνθηση συνήθως διαρκεί έως τρεις εβδομάδες και αμέσως μετά εμφανίζονται τα φύλλα στη βάση του βλαστού σχήματος γραμμοειδή. Το φυσικό περιβάλλον ανάπτυξης αυτού του ωραίου μικρού φυτού είναι, βραχώδης πλαγιές, σε φρυγανότοπους, ακόμη και  δίπλα σε δρόμους. ΠΗΓΗ Το δουλεύουν αρκετά καλά και δίνει μεγάλη, σκούρα μοβ  γύρη. Θεωρείται από πολλούς δηλητηριώδες φυτό χωρίς να προσδιορίζεται η τοξικότητα του. Νομίζω ότι ανήκει στην οικογένεια και η ΣΚΙΛΛΑ Η...

Αυτό το αναρριχητικό φυτό το συνάντησα στην Πορταριά, στον περιφερειακό μετά την Ιωλκού, και στην διασταύρωση για Αηδονοφωλιές. Πέρυσι μου είχε τραβήξει την προσοχή γιατί είναι ανθισμένο όλο το καλοκαίρι, μετά την έντονη ανθοφορία της αγράμπελης, και την δούλευαν καλά οι μέλισσες. Φέτος δεν ασχολήθηκα ώστε να το φωτογραφίσω και 30 Σεπτεμβρίου έβγαλα αυτές τις φωτογραφίες που έχουν από καρπό μέχρι νέα μπουμπούκια στα τρυφερά βλαστάρια. Νομίζω ότι δεν έχει προτιμήσεις στο έδαφος αλλά ότι χρειάζεται αρκετή υγρασία ώστε να ανθίσει. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι εντυπωσιακή και πρέπει να το φυτέψω και αλλού.

Πέρασα πολλές ώρες μέσα σε μπαχτσέδες και έφθασε τέλος Σεπτεμβρίου να δω την πρώτη μέλισσα που συνέλλεγε γύρη από αυτές. Είναι άραγε επειδή δεν βρίσκει κάτι άλλο ή το κάνει επιλεκτικά;

Ένα θαμνώδες φυτό που δεν ξέρω τίποτα άλλο εκτός του ότι δίνει νέκταρ ακόμα και μετά από έντονη βροχή, αλλά γύρη τις καλές μέρες. Το συνάντησα σε ημιορεινή περιοχή σε πλούσιο και υγρό χώμα. "Οι μακριές, φυλλώδη λουλούδι αιχμές του κόκκινου bartsia έχουν ροζ μοβ άνθη αυξάνεται από τις μασχάλες. Οβάλ σπόροι του έχουν προφανή αυλάκια. Το σύνολο των φυτών είναι χρωματισμένος με κόκκινο χρώμα. Είναι ένα κοινό φυτό σε περιοχές διαταραχθεί, αλλά χαμηλής γονιμότητας εδάφη, όπου είναι εν μέρει παρασιτικά στις ρίζες του χορταριού, όπως συγγενής, κίτρινου χρώματος του. Αυτό το φυτό ήταν κάποτε θεωρηθεί ότι προσφέρει μια θεραπεία για τον πονόδοντο και αυτό εξηγεί το πρώτο μέρος του βοτανική του ονομασία, odons είναι η Ελληνική για το δόντι. Λανάρι μέλισσες και επίσης ένα ειδικό μοναχικό ζωοτροφών μέλισσα πάνω σε κόκκινο bartsia." " Κόκκινο Bartsia είναι ένα κοινό φυτό κράσπεδα των δρόμων, των σιδηροδρόμων μοσχεύματα, λόγω αποβλήτων και άλλες διαταραγ...

Ένα φυτό που δεν γνωρίζω αν είναι ενδημικό αλλά το επισκέπτονται οι μέλισσες για νέκταρ ακόμα και μετά από έντονη βροχή. 

Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο, ιθαγενές της Μεσογείου. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, ωχροπράσινα από κάτω, άνθη με βαριά οσμή, χωρίς πέταλα, μικρά, σε μασχαλιαίους ή πλευρικούς κοκκινωπούς βότρυες, δίκλινα συνήθως, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα. Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί. Τα φύλλα της είναι σύνθετα, σκληρά, ωοειδή με λείες παρυφές και σχηματίζουν πυκνό φύλλωμα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα, βρίσκεται σε ό...