kerithromelo

Η Sternbergia lutea είναι πολυετές φυτό και ανήκει στην οικογένεια των Αμαρυλλιδών ( Amaryllidaceae ). Μεγάλη οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει 2.164 είδη φυτών και 79 γένη, πολλά από τα οποία είναι φαρμακευτικά. Η Sternbergia lutea μοιάζει πολύ στην εμφάνιση με κρόκο, αλλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση (οι κρόκοι ανήκουν στην οικογένεια iridaceae ). Είναι βολβώδες φυτό, το άνθος του έχει έξι κίτρινα τέπαλα και έξι κίτρινους στήμονες με πορτοκαλί ανθήρες. Τα φύλλα της είναι γραμμοειδή, τυπικά της οικογένειας που ανήκει. Τη συναντάμε κυρίως στην περιοχή της Μεσογείου, αλλά και σε χώρες όπως η Γαλλία, η Τουρκία και η Βουλγαρία. Η οικογένεια Amaryllidaceae είναι γνωστή για τα αλκαλοειδή που διαθέτουν όλα τα γένη της. Τα αλκαλοειδή αυτά είναι πολύ σημαντικά για τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες. Η Sternbergia lutea , σύμφωνα με έρευνες του τμήματος βιολογίας του πανεπιστήμιου της Νάπολη, περιέχει τα εξής αλκαλοειδή : lycorine , tazettine , hyppoeastrine , heamanthidin

Ανήκει στην οικογένεια Liliaceae Ένα όμορφο μικρό βολβώδες φυτό , με τη πρώτη φθινοπωρινή μεταβολή του καιρού, ή τα πρωτοβρόχια του φθινοπώρου σε πολλές περιοχές ημιορεινές και πεδινές, ανθίζει σε μεγάλες πυκνές παροικίες. Από το χώμα ξεπηδούν τα μικρά φυτά με πολύ λεπτό βλαστό που φθάνει σε ύψος από δέκα έως δεκαπέντε εκατοστά και στη κορυφή του τα  μικροσκοπικά άνθη. Τα άνθη ανθίζουν  σε σχήμα πυραμίδας από κάτω προς τα πάνω  με διάμετρο από οκτώ έως δέκα χιλιοστά, χρώματος  ιώδη, κυανή ή ρόδινα.  Η άνθηση συνήθως διαρκεί έως τρεις εβδομάδες και αμέσως μετά εμφανίζονται τα φύλλα στη βάση του βλαστού σχήματος γραμμοειδή. Το φυσικό περιβάλλον ανάπτυξης αυτού του ωραίου μικρού φυτού είναι, βραχώδης πλαγιές, σε φρυγανότοπους, ακόμη και  δίπλα σε δρόμους. ΠΗΓΗ Το δουλεύουν αρκετά καλά και δίνει μεγάλη, σκούρα μοβ  γύρη. Θεωρείται από πολλούς δηλητηριώδες φυτό χωρίς να προσδιορίζεται η τοξικότητα του. Νομίζω ότι ανήκει στην οικογένεια και η ΣΚΙΛΛΑ Η ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΗ που την ονόμασα έτσι

Αυτό το αναρριχητικό φυτό το συνάντησα στην Πορταριά, στον περιφερειακό μετά την Ιωλκού, και στην διασταύρωση για Αηδονοφωλιές. Πέρυσι μου είχε τραβήξει την προσοχή γιατί είναι ανθισμένο όλο το καλοκαίρι, μετά την έντονη ανθοφορία της αγράμπελης, και την δούλευαν καλά οι μέλισσες. Φέτος δεν ασχολήθηκα ώστε να το φωτογραφίσω και 30 Σεπτεμβρίου έβγαλα αυτές τις φωτογραφίες που έχουν από καρπό μέχρι νέα μπουμπούκια στα τρυφερά βλαστάρια. Νομίζω ότι δεν έχει προτιμήσεις στο έδαφος αλλά ότι χρειάζεται αρκετή υγρασία ώστε να ανθίσει. Η περίοδος ανθοφορίας του είναι εντυπωσιακή και πρέπει να το φυτέψω και αλλού.