kerithromelo

Πέρασα πολλές ώρες μέσα σε μπαχτσέδες και έφθασε τέλος Σεπτεμβρίου να δω την πρώτη μέλισσα που συνέλλεγε γύρη από αυτές. Είναι άραγε επειδή δεν βρίσκει κάτι άλλο ή το κάνει επιλεκτικά;

Ένα θαμνώδες φυτό που δεν ξέρω τίποτα άλλο εκτός του ότι δίνει νέκταρ ακόμα και μετά από έντονη βροχή, αλλά γύρη τις καλές μέρες. Το συνάντησα σε ημιορεινή περιοχή σε πλούσιο και υγρό χώμα. "Οι μακριές, φυλλώδη λουλούδι αιχμές του κόκκινου bartsia έχουν ροζ μοβ άνθη αυξάνεται από τις μασχάλες. Οβάλ σπόροι του έχουν προφανή αυλάκια. Το σύνολο των φυτών είναι χρωματισμένος με κόκκινο χρώμα. Είναι ένα κοινό φυτό σε περιοχές διαταραχθεί, αλλά χαμηλής γονιμότητας εδάφη, όπου είναι εν μέρει παρασιτικά στις ρίζες του χορταριού, όπως συγγενής, κίτρινου χρώματος του. Αυτό το φυτό ήταν κάποτε θεωρηθεί ότι προσφέρει μια θεραπεία για τον πονόδοντο και αυτό εξηγεί το πρώτο μέρος του βοτανική του ονομασία, odons είναι η Ελληνική για το δόντι. Λανάρι μέλισσες και επίσης ένα ειδικό μοναχικό ζωοτροφών μέλισσα πάνω σε κόκκινο bartsia." " Κόκκινο Bartsia είναι ένα κοινό φυτό κράσπεδα των δρόμων, των σιδηροδρόμων μοσχεύματα, λόγω αποβλήτων και άλλες διαταραγ

Ένα φυτό που δεν γνωρίζω αν είναι ενδημικό αλλά το επισκέπτονται οι μέλισσες για νέκταρ ακόμα και μετά από έντονη βροχή. 

Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο, ιθαγενές της Μεσογείου. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, ωχροπράσινα από κάτω, άνθη με βαριά οσμή, χωρίς πέταλα, μικρά, σε μασχαλιαίους ή πλευρικούς κοκκινωπούς βότρυες, δίκλινα συνήθως, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα. Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί. Τα φύλλα της είναι σύνθετα, σκληρά, ωοειδή με λείες παρυφές και σχηματίζουν πυκνό φύλλωμα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα, βρίσκεται σε ό

Το φυτό ακονιζά είναι αειθαλής πολυετής θάμνος με ευρεία εξάπλωση στην περιοχή της Μεσογείου. Η επιφάνεια των φύλλων καλύπτεται από επιεφυμενιδικό έκκριμα πλούσιο σε τερπενοειδή και φαινολικές ενώσεις. Τα υδατοδιαλυτά επιεφυμενιδικά εκκρίματα του φυτού παρουσιάζουν ισχυρή αλληλοπαθητική δράση έναντι άλλων φυτών αλλά και παθογόνων . Ένα ιδιαίτερο μελισσοκομικό φυτό αφού τα φύλλα του χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση της βαρρόα όλες τις εποχές. Μάλιστα υπάρχει έρευνα από τους Χαράλαμπο Ε. Κατερινόπουλο , Ισαακίδη Δημοσθένη, Σοφού Καλλιόπη και Σπύρο Απόστολο για την Παρασκευή σκευάσματος   από εκχύλισμα της ακόνιζας (Dittrichi viscosa) για την αντιμετώπιση του παρασίτου της μέλισσας Varoa destructor. Η παραπάνω έρευνα αποτέλεσε μια συμμετοχή Ελλήνων εφευρετών στα EUROPEAN INVENTOR AWARDS με κωδικό: «1006569 / EP2346328 B1» και τίτλο: «ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΟΣΤΙΚΟΥ ΟΞΕΟΣ (COSTIC ACID) ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΣΥΣΤΑΤΙΚΩΝ ΤΟΥ ΦΥΤΟΥ DITTRICHIA VISCOSA (ΚΟΙΝΩΣ ΑΚΟΝΙΖΑ) ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΥΠΟΕΙΔΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟ

Άγρια σπαράγγια (Asparagus verticulatus – οικογένεια Λειριοειδών Liliaceae) Το σπαράγγι έχει ρίζωμα που διακλαδίζεται στο χώμα και από το οποίο βγαίνουν τα όρθια ή αναρριχώμενα στελέχη του, που έχουν χρώμα λευκό, πράσινο ή κοκκινωπό και τα οποία τρώγονται. Πρακτικά, δεν έχει λειτουργικά φύλλα, αυτά που βρίσκονται στα στελέχη του είναι βράκτια και μοιάζουν με λέπια. Τη φωτοσύνθεση έχουν αναλάβει πράσινοι, λεπτοί βλαστοί, που λέγονται φυλλοκλάδια. Είναι δίοικο φυτό και ανθίζει το καλοκαίρι. Τα άνθη του είναι μικρά, λευκά ή πρασινοκίτρινα και βγαίνουν μεμονωμένα. Οι καρποί είναι ρόγες, με χρώμα πράσινο, λευκό ή κοκκινωπό. Περιέχει μαγνήσιο, φωσφόρο, ασβέστιο, κάλιο, μαγγάνιο, κοβάλτιο, βιταμίνες και την ασπαραγίνη, διουρητική ουσία. Το αφέψημα ή το εκχύλισμα της ρίζας του πίνεται ως διουρητικό, αρκεί να μην είναι ερεθισμένο το ουροποιητικό σύστημα. Με το χυμό, που μαζεύεται από το κοπάνισμα των κορυφών των βλαστών του, γίνεται σιρόπι που πίνεται και αυτό ως διουρητικό (είναι περισσότε

Τα πεύκα είναι γυμνόσπερμα, αειθαλή, ρητινοφόρα κωνοφόρα δένδρα με 90 περίπου είδη ανά τον κόσμο, που ανήκουν στην οικογένεια των Πευκοειδών (Pinaceae). Ο φλοιός είναι παχύς και αυλακωτός, τα φύλλα βελονοειδή και φύονται κατά σπονδύλους ανά δύο, τρία ή πέντε, παραμένοντας στο πεύκο από 2 μέχρι 17 χρόνια. Στη βάση τους περιβάλλονται από ένα μεμβρανώδη κολεό και το χρώμα τους είναι ανοιχτό ως σκούρο πράσινο. Όλα τα βλαστικά μέρη του δέντρου διατρέχονται από αδενικά στοιχεία που έχουν την μορφή αγωγών παράγοντας ρητίνη και αιθέρια έλαια. Στη βάση κάθε μονοετούς βλαστού αναπτύσσονται αρσενικοί και θηλυκοί κώνοι. Είναι τα άνθη του πεύκου γνωστά με την ονομασία κουκουνάρια. Τα πεύκα αποτελούν πρόδρομα είδη στα δασικά οικοσυστήματα κι εγκαθίστανται σε ακραία περιβάλλοντα και σχηματίζουν φυτοκοινωνίες που διαμορφώνουν το περιβάλλον για τα επερχόμενα είδη. Είναι είδη που αγαπούν το φως, είναι ανθεκτικά στην ξηρασία και προτιμούν ασβεστολιθικά εδάφη. Υπάρχει η πεποίθηση ότι